Yine onsuz bir akşam. Oysa ne güzel başlamıştı gün. O kahvaltı hazırlarken bir yandan da sohbet ediyorduk. Bugün mümkün olduğu kadar birlikte zaman geçirelim dedik hatta bir ara. Onunla zaman geçirmek, sohbet etmek artık en keyif aldığım şeylerin başında geliyor.
Ama her güzel şeyin bir sonu vardır sözünün doğruluğunu kanıtlarcasına gitti. Ve yine bana beklemek düştü. Gerçi işleri vardı biliyorum, ama her zamanki gibi yine bencilliğim ağır bastı; keşke gitmese dedim. Gitmesi gerektiğini bile bile..
Bir kaç kadeh rakı iyi gelir mi bilmiyorum ama beklerken bana eşlik etsin diye açtım bir şişe. Bir yanda "gayrı dayanamam ben bu hasrete" diyor Neşet Ertaş. Keşke kolay olsa bu hasrete dayanmak.
Kaç saat geçti bilmiyorum, Saate bakmaya korkar oldum. Şimdi sözü ve sazı Cengiz Özkan aldı "beni dertten derde saldı bu nasıl sevdaymış" diyor ve ben hala bekliyorum. Hadi bir bardak daha iç diye fısıldıyor sanki türküler.
Gelecek biliyorum. En azından öyle umuyorum. Gelecek ve dünyam da gecem de güzelleşecek..
